a.

Ok de Düwel is mui, wenn he man jung is – Anno Een, as de Düwel jung was. – 't is all lag här, dat de Düwel 'n lütjen Jung weer.

b.

Wenn de Sunne schient un't rägent, dann kriggt de Düwel 'n Advokatenseel (Ovelgönne), dann hollt de Düwel Hochtied (Oldenb.), dann is in de Helle Festdag (Rastede), dann backt de Düwel Pannkook (Jever). Vgl. 191. – 't is Sunnawend, de Düwel hollt Hussöken.

c.

Krus Haar krusen Sinn, dar sitt de Düwel dreemal in. – Spitze Näs' und spitzet Kinn, dar sitt de lebendige Düwel in. – Up den hett de Düwel Arfken dösket, sagt man von einem Pockennarbigen.

d.

»'n Hund van'n Pärd,« sä de Düwel, do reet he upn Katt. – »De lang hett, lett lang hangen,« sä de Düwel, do harr he sick 'n Latt an 'n Stärt bunnen. – »Drei di,[330] Slippkopp,« sä de Düwel, do reet he upn Kiewiet. – »Dat Krut kenn ick,« sä de Düwel, do sett he sick manken Brenneddels. – »Wo man singt, da laß dich ruhig nieder,« sä de Düwel, do sett he sick mitn naakten Stärt innen Immenswarn. – »Viel Geschrei und wenig Wolle,« sä de Düwel, do harr he'n Swien scharen (do harr he'n Swien bin Stärt). – »Dat geit, dat stufft,« sä de Düwel, do reet he uppen Swien. – »Dat sünd wunnerlike Christen,« harr de Düwel seggt, do harr he de Kar vull Poggen hatt; wenn he den enen darup sett, denn sprungen de annern dar wedder af.

e.

»So will ickt hebben,« sä de Düwel, da flogen sick 'n paar Papen. – »Best in de Midden,« sä de Düwel, do gunk he twüschen twee Papen. –

f.

De sick mitn Düwel god steit, kriggt 'n besten Platz in de Helle (brukt nich to sorgen, dat he nich in de Helle kummt). – Dat geit 'r daer as de Düwel mitn Afkatenseel. – He is der so heet na, as de Düwel na de Seele. – Wenn em de Düwel man halde, man um so een spannt he nich an. – He is den Düwel achter von de Kar affullen.

g.

Wat kann de Düwel 'n Macht hebben, wenn use Herrgott slöppt. – War use Herrgott nich is, dar hett alltied de Düwel sien Saat seit. – Nu sla Gott den Düwel dot!

h.

War de Düwel nich hendrofft, dar schickt he 'n old Wies hen. – De'n bös Wief hett, hett 'n Düwel ton Swager. – Manns Mor is 'n Düwel sien Unnerfor. –

i.

Elk sins, denn kriggt de Düwel nicks. – Wenn de Arme den Riken wat gifft, so lacht de Düwel. – De Düwel sch- ümmer uppen grötsten Hopen (d.h. er hälts mit den Begüterten).

k.

Halt de Düwel dat Pärd, halt he 'n Tom darto. – Je mehr dat de Düwel heft, je mehr will he hebben. – Wenn de Düwel de Trumpett kricht, denn mag he ok dat Mundstück halen.

l.

He ritt ut, (reißt aus) as wenn he den Düwel sehn harr. – Nimm den Düwel uppen Nacken, denn begägent he di nich. – Gnädiger Herr Düwel, ick bün ok 'n Gespenst (Gespök).

[331] m.

n.

Dann schull die doch de Düwel 'n Wamms neien! (wenn du das tätest oder getan hättest). – All wat de Düwel nich läsen kann, dat sleit he awer. – De 'n Düwel smiten will, kann woll'n Steen sinnen. – Vor Geld kann man 'n Düwel danssen sehn. – Wenn man van 'n Düwek spreckt, is he dichte bi. – Wenn man van 'n Düwel spreckt, sitt he up't Heck.

o.

»Elk sin Maege,« sä de Düwel, »ick ät Torf mit Tähr.« – »Yes,« sä de Düwel, do sprok he engelsch. – »Da's 'n düren Brand,« sä de Düwel, do leggd he'n Vigelin upt Für. Woar 'ne Kloppe in'n Huse is, doar sitt de Düwel bi'n Füer. – Wo billiger de Tid, wo gluursker de Düwel.

Auch kommt der Teufel in einem Fiebersegen vor 81.