Si Pablo, ulipon sa Dios ug apostol ni Jesu-Cristo, aron sa pagpausbaw sa pagtoo sa mga pinili sa Dios, ug sa ilang kahibalo sa kamatuoran nga nahitukma sa pagkadiosnon,

diha sa paglaum alang sa dayong kinabuhi nga sa Dios nga dili arang makabakak, gisaad kaniadto sa wala pa ang kapanahonan

ug nga sa gitagal nga panahon gikapadayag diha sa iyang pulong pinaagi sa pagwali nga gipiyal kanako sumala sa sugo sa Dios nga atong Manluluwas;

Kang Tito, akong tinuod nga anak diha sa tinuohan nga atong tanan:

Gibilin ko ikaw sa Creta sa hinungdan nga mao kini, aron sa paghulip sa kakulangan, ug sa pagtudlog mga anciano sa matag-usa ka lungsod sumala sa akong gitugon kanimo,

nga ang maong mga tawo kinahanglan dili masaway, bana sa usa lamang ka asawa, kinsang mga anak mga magtotoo ug dili arang kabutangan ug sumbong sa pagkamapatuyangon o pagkamasupilon.

Kay ang obispo, ingon nga piniyalan sa Dios, kinahanglan dili baladlongon; kinahanglan dili siya magpalabawlabaw sa iyang kaugalingon, dili masuk-anon, dili hinginom ug bino, dili tigpanukmag, dili hinapi sa talamayong paagi,

hinonoa maabiabihon siya sa mga dumuloong, mahigugmaon sa maayo, mabuot, matarung, putli, mapugnganon sa kaugalingon;

kinahanglan nga mangupot siya pag-ayo sa kasaligang pulong nga ingon sa gikatudlo kaniya, aron makahimo siya sa paghatag ug pagtulon-an sa matarung tuloohan, ug usab sa pagsaway kanila nga nagasupak niini.

Kay daghan ang mga tawong masukihon, mga tigsultig mga pulong nga walay hinungdan ug usab mga malimbongon, ilabina ang mga tawo sa pundok sa mga may sirkunsisyon,

kinsang mga baba kinahanglan busalan, sanglit kini sila tungod lang sa pagpanapi nga makauulaw, nanagpangdaut man sa tibuok nga mga panimalay pinaagi sa pagpanudlo sa dili nila katungod sa pagpanudlo.

Usa kanila, nga ilang kaugalingon profeta, miingon, "Ang mga Cretanhon kanunay gayung bakakon, mga mananap nga dautan, mga palakaon nga tapulan."

Tinuod kining pagpamatuora. Busa badlonga sila sa mapig-iton gayud, aron magamaayo sila diha sa pagtoo,

ug dili na magtagad sa mga tinumotumong sugilanon sa mga Judio o sa mga kasugoan gikan sa mga tawo nga nanagsalikway sa kamatuoran.

Alang sa mga maputli, ang tanang mga butang maputli; apan alang sa mga mahugaw ug dili matinoohon, walay bisan unsang butang nga maputli; hinonoa ang ilang mga hunahuna ug kaisipan mao ang mahugaw.

Sila magapahayag nga sila nanagpakaila sa Dios, apan ilang ginapanghimakak siya pinaagi sa ilang mga binuhatan; sila dulomtan, masukihon, dili mapuslan alang sa bisan unsang maayong bulohaton.

Apan sa imong bahin, ang imong pagpanudlo ipahiangay mo sa matarung tuloohan.

Agdaha ang mga lalaking tigulang sa pagkamapugnganon sa kaugalingon, nga magmaugdang sila, mabuot, malig-on sa pagtoo, sa gugma, ug sa pagkamainantuson.

Maingon man agdaha ang mga babayeng tigulang sa pagkamatinahuron sa ilang panggawi, dili malibakon ug dili mga ulipon sa bino; nga ipanudlo nila ang butang maayo,

aron ilang katudloan ang mga batan-ong babaye sa paghigugma sa ilang mga bana ug mga anak,

sa pagkamabuot, ulay, matinagdanon sa panimalay, mapuangoron, ug masinugtanon sa ilang masigka-bana, aron ang pulong sa Dios dili unta mapasipalahan.

Maingon man usab, agdaha ang mga lalaking batan-on sa pagpugong sa ilang kaugalingon.

Sa tanang butang ipakita ang imong kaugalingon ingon nga panig-ingnan sa maayong binuhatan, ug sa imong pagpanudlo ipakita ang kaligdong, pagkatalahuron,

ug ang maayong sulti nga dili arang masaway, aron ang kaaway maulawan sa diha nga wala siyay ikasulting mangil-ad batok kanato.

Agdaha ang mga ulipon sa pagkamasinugtanon ngadto sa ilang mga agalon ug sa pagpahimuot kanila sa tanang butang; kinahanglan dili na sila magmasuplahon kanila,

ug dili na sila magpangawkaw, hinonoa kinahanglan magpakita sila sa bug-os nga pagkamaunongon, aron nga sa tanang butang sila makahatag ug pasidungog sa tuloohan sa Dios nga atong Manluluwas.

Kay alang sa kaluwasan sa tanang mga tawo ang grasya sa Dios gikapadayag,

nga nagatudlo kanato sa pagbiya sa pagkadili diosnon ug sa mga pangibog nga kalibutanon, ug sa pagkinabuhi nga mapugnganon sa kaugalingon, matarung, ug diosnon dinhi niining kalibutana karon,

nga magapaabut sa atong bulahan nga paglaum, sa pagpadayag sa himaya ni Jesu-Cristo nga atong dakung Dios ug Manluluwas,

nga mihatag sa iyang kaugalingon alang kanato aron sa paglukat kanato gikan sa tanang pagkadautan, ug sa pagputli, alang sa iyang kaugalingon, sa usa ka katawhan nga mahimong iya gayud, nga mga masibuton sa maayong binuhatan.

Isulti mo kining mga butanga; himoa ang pagpangmaymay ug ang pagpamadlong uban sa bug-os nga kagahum. Ayaw itugot nga adunay magatamay kanimo.

Ipahinumdum kanila nga kinahanglan magapasakop sila sa mga punoan ug mga kagamhanan, nga magmasinugtanon sila, andam alang sa maayong bulohaton,

nga dili na sila magsultig dautan mahitungod kang bisan kinsa, dili makiglalison, hinonoa magmaaghop, nga magapakita sa hingpit nga pagkamatinahuron ngadto sa tanang mga tawo.

Kay dihay panahon kaniadto nga kita usab dili managpakasabut, mga masukihon, gipahisalaag, inulipon sa nagkalainlaing mga pangibog ug mahilayong katagbawan; kita nanaggawi sa pagkamadinauton ug pagkamasinahon; kita gipanagdumtan sa mga tawo ug kita nanagdumtanay ang usa sa usa;

apan sa gikapadayag na ang pagkamapuangoron sa Dios nga atong Manluluwas, ug ang iyang gugma alang sa mga tawo,

kita iyang giluwas, dili tungod sa mga binuhatan nga nahimo nato sa atong pagkamatarung, kondili tungod sa iyang kalooy, pinaagi sa paghugas sa pagkatawo pag-usab, ug sa pagkabag-o diha sa Espiritu Santo,

nga kanato iyang gibobo nga madagayaon gayud pinaagi kang Jesu-Cristo nga atong Manluluwas,

aron kita mamatarung pinaagi sa iyang grasya ug mahimong mga manununod sa kinabuhing dayon sumala sa ginalauman.

Ang maong pulong kasaligan.

Apan kinahanglan likayan mo ang binoang nga mga pakiglantugi, ug ang mga kaasuyan sa kaagi sa mga kagikan, ug ang mga pagkasumpaki, ug mga pakiglalis mahitungod sa kasugoan, kay kini mga walay kapuslanan ug kawang.

Ang tawo nga malalison, tapus nimo siya katambagi sa makausa o makaduha, igasalikway mo siya,

sa nasayran mo na nga ang maong tawo nahisalaag ug nagapakasala; sa iyang kaugalingon siya nahinukman na ug silot.

Kon ikapadala ko na kanimo si Artemas o si Tiquico ba, paningkamoti gayud ang pag-adto kanako sa Nicopolis, kay maoy akong tuyo ang pagpuyo didto sa panahon sa tingtugnaw.

Paningkamoti gayud ang pagtabang sa pagpagikan kang Zenas nga abogado, ug kang Apolos, nga dili unta sila makulangan sa bisan unsa nga kinahanglanon.

Ug patun-a ang atong mga sakop sa pagkugi sa mga maayong pamuhat aron sila makatabang sa mga hitabo nga talabangon, ug nga dili unta sila magmadili mabungahon.